jueves, 3 de febrero de 2011

COMENZAMOS EL VIAJE....

Hoy empieza la gran aventura… creía que todo el estrés empezaría al llegar a Bangkok, pero no ha sido así.
Al llegar al aeropuerto del Prat de Barcelona lo primero que he hecho es facturar la mochila y obtener los billetes. A los 5 minutos me ha llamado el padre de Eva diciéndome que ella había tenido problemas al embarcar ya que solo tiene billete de ida y no loe dejaban marcharse, ha reservado un billete para el 1 de mayo y también se lo han rechazado, tenía que ser uno antes de 30 días. He ido a la ventanilla y ya ha empezado el show… he ido a preguntar a la azafata si podía tener algún problema, ha estado investigando y no estaba nada claro, a esas que el supervisor, un señor con gran talante y seguro de si mismo me ha dicho que si no tenía un billete de salida de Tailandia en menos de 30 días no me dejaba embarcar. Han sido unos minutos, no se si ha sido alguna hora también, he perdido la noción del tiempo, haciendo gestiones, mi hermana con el móvil buscando algún vuelo económico… al final, con la tensión, a punto de llorar, a punto de mandarlo todo a la mierda e irme a hacer un retiro budista a Panillo, han llamado a la azafata y le han dicho que en Istanbul no me pondrían ningún impedimento para volar para Bangkok.
Estoy sentada, delante de la puerta E74 sin saber si cuando llegue a Bangkok me van a deportar para España otra vez o me dejaran seguir con mi viaje.
Aix! ….
Unas horas mas tarde…
Estoy sentada en una sala del aeropuerto de Istanbul, una chica muy amable en transfer me ha apuntado la puerta que saldrá mi vuelo, la puerta 312. No entiendo, no se si soy muy rápida o la gente muy lenta pero aquí no hay nadie… y en las pantallas solo llega hasta las 19:35, mi vuelo es a las 19:45, habrá que esperar un poco haber si estoy en el sitio indicado o tendré que seguir buscando.
Ah!!!! Me he querido sacar un botellín de agua de una máquina de vendding i … sorpresa… no acepta euros…. Pues nada, esperaré.
Por que no hago una profunda reflexión, ya que el tiempo me sobra y me siento super importante sentada en un silla con el netbook…. Me estoy creiéndo que estoy haciendo algo importante.
La finalidad del viaje en el cual me embarco no es suficientemente clara ya que aun no me creo que pueda realizar este sueño. Este pasado año 2010 he aprendido a la fuerza que la vida es para vivirla y para realizar los sueños, es algo muy simple y que todos sabemos. Se puede escoger entre sentarse y ver la vida pasar o caminar con ella, yo he decidido cogerle de la mano y del pie y apostar al máximo, por que no? Solo puedo ganar!
Ya en pleno vuelo…
Mi compañero de asiento es un chico joven, del norte de europa, Smith va a Tailandia para 60 días, se nota que esta rebosante de felicidad, creo que tiene muchas ganas de llegar, viaja solo y no se ve mochilero, a mi que tiene previsto pasárselo muy bien J
Tengo los nervios a flor de piel y no puedo dormir, me he tomado unas gotitas de flores para ver si concilio el sueño…. Parece que lo estoy consiguiendo cuando… Oigo gritar, no me lo puedo creer… levanto el antifaz y veo al grandullón rubio gritando, lo están rodeando las azafatas y algún pasajero, pasa por encima de otro, el hombre después de un  botellín de vino, tres cervezas y un gyn tonic ha enloquecido. Pasa por encima de otro pasajero que se encontraba sentado y arranca a correr hasta el final de l’avión… parece el Monstre Bu de Bola de Drac, increíble… el hombre acabó enmanillado y retenido. Al llegar a Bangkok entra la policía y se lo lleva arrestado, este si que ha entrado por la puerta grande.
Me dirigo a inmigración… no quiero que me deporten… he rellenado perfectamente la tarjeta pero el vuelo de salida de Tailandia es dentro de 6 meses, me toca a mi, el thai de turno no me dice ni los buenos días, crecen los nervios… pim pam pim pam…. Y….. welcom to Bangkok!!!!!!!! SSSsssssssiiiiiiiiiiiiiii!!!!!!!!!!!!!! Por fin!!!!!! Me dejan entrar! Llega mi mochila sana y salva, me encuentro con Eva y para el centro…
Hemos encontrado la guest house que habíamos reservado, se llama Baan Sabai, nos cuesta 550 THB la noche (habitación doble, aire condicionado y lavabo propio).
Pues nada empieza la aventura por Bangkok… visto como ha empezado…. No me puedo imaginar como seguirá….

4 comentarios:

  1. M'a agradat mooooooooooooooooooooooolt lo que as escrit pobriso el loooooco feo del vol bé ja ens escriuras tu i la Eva que os baigi tot mooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooolt be i a divertirse ,espero i desitjo que ens comuniquem moooooooooooooooooooooooooooooooolt aviat
    de part del Marc mua

    ResponderEliminar
  2. Que bé Gemma, ha costat arribar a Bankgog, però al final has arribat bé!!
    Passat'ho molt i molt bé!!
    Petons, fins aviat!!!

    ResponderEliminar
  3. Gemmetaaaaaaaaaa!!! La veritat es que si que has començat bé el viatge, je je... pero bueno, ara ja ho aniràs recordant com una anécdota de les que aniràs sumant moltes més durant tot el teu somni, ja ens les explicaràs. I d'aquesta forma estarem molt més a prop teu i disfrutant també de la teva experiencia, genial!!

    Un petonàs molt gran i fins aviat!!!

    ResponderEliminar
  4. Perquè estic casat i ben casat que si no et tiraria els trastos, je, je. Sempre he dit que ets diferent i quan més et conec més ho penso. I encara que a vegades et vulguis posar una corassa per no ensenyar totes les teves cartes, ets molt transparent i això et fa molt autèntica. Per tant m'alegro de que t'hagis atrevit a complir el teu somni i que ho disfrutis en cada segon d'aquest viatge de retorn tant guay que acabes de començar. Que tinguis molta sort i t'anirem seguint pas a pas. Molts petons des de Vilafranca.

    ResponderEliminar